Ik kom van oorsprong uit Enschede en ben niet gelovig opgevoed. Ik had wel iets met het geloof, maar ik had ook altijd iets van: ‘dat is voor hele goede, lieve, aardige, nette mensen’. En daar hoorde ik niet thuis, dacht ik. Ik kom uit een internaat en dacht echt dat het niet voor mij persoonlijk was. Maar ik was er wél nieuwsgierig naar.
Zo’n 15, 16 jaar geleden ben ik naar de ochtend-Alpha gegaan, volgens mij de allereerste in Rijnsburg. De kinderen gingen naar school en ik had geen “anschluss” hier in het dorp. Ik dacht dat de Alpha misschien wel een leuke zet was om contact te maken.
"Echt bezig om mensen bij Christus te brengen."
Wat me daar overviel was de aandacht van de mensen, het onderwijs. Ik wist gewoon heel veel niet. Ik wist niet hoeveel Maria’s er waren, hoeveel dit en dat. De leiding en de mensen die de ontbijtjes deden, ze keken echt naar je uit. De eerste keer dacht ik “dat is knap dat ze dat zo doen, dat zwakt wel af”, maar dat was niet zo. Die mensen waren echt bewogen, echt bezig om mensen bij Christus te brengen. En dat was geen werk,... meer een roeping, een doel. En dat vond ik fenomenaal.
En het weekend… ik huilde nooit. Ik was niet emotioneel. Maar het weekend was echt overweldigend. Toen heb ik echt de liefde ervaren. Dat Jezus het allemaal ook voor mij heeft gedaan. Dat hij is gestorven, ook voor míj. Dat was voor mij thuiskomen. Ik kon daarna niet meer stoppen met huilen, toen brak alles open. Alsof God dacht ‘we gaan nu eerst je verleden opruimen, waar heb je pijn, ik wil je helpen, ik zie je’. Toen is het proces begonnen.
De Alpha heeft me veel gebracht. Ik verwachtte niks, maar ik kreeg alles. Ik had geen gezin en dan word je ingelijfd in één grote familie, de kerk. Maar het meest overweldigende was de pure, echt pure liefde.
"Toen heb ik echt de liefde ervaren."
Alpha is het begin geweest van een groei in geloof, het fundament. Ik heb nog een keer de Alpha gedaan en een gemeente groei groep. Ben zelf Alpha gaan geven bij verschillende groepen. Heb inleidingen gehouden over de Heilige Geest.
Maar ook voor de kinderen en Maart, mijn man, hij vond me zo 180 graden gedraaid dat hij nieuwsgierig werd. In het begin vond hij het leuk, maar later zei hij “ik vind je net Casper het spookje.” Daar was maar één antwoord op mogelijk: ‘ga zelf de Alpha doen en daarna praten we verder’. Dat heeft hij gedaan, de lijnrijders-Alpha. En hem overkwam precies hetzelfde...
Lobat Kraijenoord
Rijnsburg