Kort voor de kerst van 2013 overleed mijn vrouw na een strijd van ruim 5 jaar. Hoewel ik het op dat moment helemaal niet wilde horen, zei ze op haar sterfbed tegen mij dat ze wilde dat ik weer gelukkig zou worden in een nieuwe relatie. Tien maanden later raakte ik aan de praat met Corina, mijn buurvrouw van vijf huizen verderop in de straat.

Ook zij kende verdriet en verlies. Van die toevallige ontmoeting ging het al snel over in elkaar bijna dagelijks zien. Ik vond het aanvankelijk moeilijk om te erkennen dat dit zomaar die nieuwe liefde kon worden. Maar zowel Corina als ik hadden het gevoel dat dit geen toeval was, maar gestuurd.
 

"zowel Corina als ik hadden het gevoel dat dit geen toeval was,..."

Corina ging regelmatig naar de kerk, een plek waar ik de laatste jaren alleen kwam voor begrafenissen. In mijn levensfase al lang niet meer voor trouwerijen of  bezoek voor Kerst en Pasen. Ik had een protestante opvoeding gehad, maar geloof en kerk hadden geen plek meer in mijn leven. Ik besloot een keer met haar mee te gaan en heb toen geboeid geluisterd naar de predikant. Ik begreep lang niet alles van wat hij vertelde of de rituelen tijdens de dienst. Maar het had mij ook niet afgeschrikt en ik ging vaker mee. Een paar keer werd ik zelfs geraakt tijdens het zingen van een 'opwekkingslied'. Een muziekgenre waar ik nooit eerder mee in aanraking was geweest. Ik zeg dat ik 'geraakt' was. Eigenlijk was ik 'aangeraakt', maar dat besef kwam later pas.

Ik moest en zou meer weten over het geloof en op een avond, toen ik de jongste dochter Nicole van de club haalde, trok ik een folder over de Alpha uit een rek in de hal van de kerk. De cursussen waren al begonnen, dus ik heb mij niet meer aangemeld. Maar het bleef kriebelen en mijn zwager, die zelf de Alpha cursus in Rijnsburg had gedaan, gaf mij de contactgegevens van de leiding van de Avond-Alpha.

"ik heb er geen dag, nog zelfs geen seconde spijt van gehad."

In 2016 heb ik de cursus gedaan en ik heb er geen dag, nog zelfs geen seconde spijt van gehad. De avonden waren altijd veel te vroeg afgelopen en dan moest je weer een hele week wachten tot de volgende keer. Wat ik belangrijk vond was de informele, gemoedelijke sfeer waarin we elkaar iedere week ontmoetten. Waar niet alleen het draaiboek van de Alpha centraal staat, maar ook oprecht de ontmoeting tussen een ‘toevallig’ ontstane groep mensen. Iedereen komt daar zoals hij is en mag delen wat hem vrijstaat. Er zijn mooie vriendschappen uit ontstaan.

"Iedereen mag weten dat ik een Christen ben en wat Jezus in mijn leven doet."

Ik heb veel geleerd, maar ben bij lange na nog geen geleerde. Maar belangrijker dan dat, is dat ik Jezus heb leren kennen als mijn verlosser en mijn gids. Ik ben nog steeds André, maar ik reis nu met Hem en dat maakt mij een completer mens. Een 2.0 versie van mijzelf zeg maar! En daar hoop ik iets van te kunnen delen met anderen. Iedereen mag weten dat ik een Christen ben en wat Jezus in mijn leven doet. En ik gun iedereen zo’n zelfde ervaring.

André Veenstra
Valkenburg